Resident Evil için Playstation Satın Alan Nesil

    Yani Playstation 1 döneminde (PS2’de çok geç çıktı zaten) muhtemelen 18-28 yaşında olan bu insanlar için Resident Evil demek Playstation demekmiş. Bildiğiniz gibi Resident Evil: Code Veronica’nın ilk olarak Dreamcast’e çıkmasıyla birlikte seri bu platformdan çok diğer konsollarla (Gamecube gibi) anılmaya başlandı.
    Şu an 29 yaşındayım. Açıkçası Playstation 1’de her türden tonla oyun oynamama rağmen Resident Evil serisinin yeri de benim için farklıydı. Resident Evil 1-2-3’teki atmosferi (Code Veronica, Remake de öyleydi) şu ana kadar oynadığım hiç bir oyunda bulamadım. O nedenle Japon oyuncuların en popüler oyununun neden Resident Evil olduğunu anlıyorum. Sanırım o dönemi (PS1) yaşamış, korku oyunlarını seven herkes de Resident Evil’ın ne kadar önemli bir marka olduğu konusunda benimle hemfikirdir.


    Tabi bugün Resident Evil markasının gidişatı tamamen farklı bir yönde. Resident Evil 4 ile başlayan değişim sonrasında artık bir korku oyunuyla değil, aksiyon oyunuyla karşı karşıyayız. Bir oyunda zombilerin, karanlık bir ortamın, çığlıkların bulunması zaten onu korku oyunu yapmak için de yeterli değildir. Her neyse tabi ki yine Resident Evil serisinin gidişatından şikayetçi olmayacağım. Aslında bugüne kadar seriden şikayetçi olmamın sebebi Capcom’un bizi eski günlere götürebileceğine olan küçük bir inançtı. Bugün ise o inanç tamamen yok oldu. Resident Evil serisi benim gibi belli bir yaşa gelmiş insanlar için artık yok. Hayranların ikinci sınıf bile olamayan remake çabaları, Capcom’un Resident Evil: Revelations adlı bence “berbat” senaryo ve atmosfere sahip serisi (RE 1-2-3, Code Veronica ve Gamecube’teki Zero ve Remake’in yanında ancak, berbat olabilirler diye düşünüyorum) bu seriyi kurtarmaya yetmiyor. Zaten artık Capcom da eskisi kadar kaliteli isimlere sahip değil. Firmada çalışan bir çok önemli isim ayrıldı. Resident Evil da Capcom’un en önemli serisi bile değil bence. (bkz Monster Hunter)
    Yaşı 40 civarında olan insanların en popüler oyununun Resident Evil olması karşısında ne düşünmek gerekiyor? Bugün sadece belli bir azınlığa hitap eden korku oyunlarının (satışlara bakmak yeterli) eskiden bir konsolun en popüler oyunu olabileceği geliyor benim aklıma. Düşünün, insanlar konsol alırken Resident Evil’ın adını duyup aldılar. Resident Evil’ı merak edip, onun hakkında uzun uzun konuşup bir konsolu aldılar. Bu durumun sadece Japonya için geçerli olduğunu düşünmeyin. Yaşı 30 civarı olan ve 40’larındaki çoğu Batılı oyuncu için de bu durum böyle. Japonya gibi RPG ile yatıp RPG ile kalkan bir ülkede bir korku oyunu oyuncuların kalbini çalmayı başarabiliyor. Bugün korku oyunları için böyle bir şey mümkün mü? Açık açık söyleyelim “imkansız” Resident Evil 5 ve 6 için kim konsol alır? 

    İmkansız çünkü ortada her yönüyle kalite kokan bir korku oyunu yok. Daha doğrusu Resident Evil; hatta ilk dört Silent Hill oyunu sadece korku oyunu değillerdi. Çılgın bulmacalar, inanılmaz bir atmosfer, etkileyici sunum ve senaryolara sahiplerdi. Üstelik bunu bugün “çamur gibi” diye nitelendirilen grafiklerle yaptılar.

    Bugünkü oyunlarsa bunu sunmaktan çok uzaklar. Outlast ve Daylight gibi oyunlar ise Resident Evil ve Silent Hill’in yanında ancak çerez niyetine oynanabilecek yapımlar. Özellikle yaşı genç oyuncular eminim bu sözleri çok duydular ve bizim gibi “ihtiyar oyunculara” kızıyorlardır. Hatta burada “İhtiyarlara Yer Yok” bile diyebilirler. Açıkçası ben de kendimi biraz İhtiyarlara Yer Yok filmindeki Tommy Lee Jones gibi hissediyorum. Zaman artık çok değişti, ayak uydurmak da zor. Sanırım en iyisi bir kenara çekilmek diye düşünmediğim zamanlar da az değil.
   Tabi günümüzde Red Dead Redemption, Uncharted 2, Fallout 3, Demon’s Souls, Dark Souls gibi çok beğendiğim oyunlar da piyasaya çıktı. Yine de Resident Evil’sız (dedim ya bitti bu seri benim için) oyun dünyası her zaman eksik kalacak gibi görünüyor. Bir arkadaşım şöyle yazmıştı facebook durum güncellemesine: “Sanırım bir şeyleri kaybettik. Hem de hepimiz.. Sanırım “anlamları” kaybettik”. Artık oyuncular Resident Evil ve Silent Hill’in hayalleri ve kabuslarıyla yatıp kalkmıyor. Oyundaki her dosyayı okumuyorlar. Bir şeyler eksik. Bir şeyler kayıp. Bunun ne olduğunu söylemek ise kolay değil.