Resident Evil serisi Revelations ile korku dolu köklerine dönmeyi amaçlamıştı. Capcom bu konuda pek başarılı olamadı, ama aksiyondan bir nebze uzaklaşılması sevindiriciydi. İlk bölümü yayınlanan Resident Evil: Revelations 2 ise serinin bambaşka bir doğrultuya gideceğinin göstergesi.
Resident Evil 5 ile 6’nın arasındaki bir tarihte geçen Revelations 2’de 4 karakterin öyküsü anlatılıyor.
Claire Redfield ve Barry Burton’ın ana karakterler olduğu oyunda, Barry’nin kızı Moira ve gizemli güçlere sahip ufaklık Natalia yardımcı karakterler olmuşlar. Yani hikaye onun görümcesi, şunun baldızı diye uzatılmaya çalışılmış. Tabi serinin hikayesinin çoktan cılkı çıktı. O yüzden malesef öykümüz biraz sığ kalmış.
Her şeye rağmen Amerikan başkanının kızını kurtarmak gibi absürt, Hollywoodvari komik bir konu da yok. Yani kötünün iyisi bir senaryo var.
Revelations 2’de iki karakteri yönetebiliyoruz ve istediğimiz an bu karakterler arasında geçiş yapıyoruz.
Bazen kas gücünü kullanmamız gerektiğinde Claire ve Barry’nin kontrolünü almalıyız. Çeviklik ve yardım gerektiğindeyse Moira ve Natalia’yı kontrol etmemiz gerek. Yani imece usulü çalışmamız şart. Tek başımıza ne bulmacaları çözebilir, ne de düşmanları rahatça öldürebiliriz.
Oyundaki asıl karakterlerimizin Barry ve Claire olduğunu söyleyelim. Düşmanlara karşı asıl mücadeleyi bu karakterler veriyorlar. Sadece 3-4 tip düşmanımız olsa da serinin eski oyunlarındaki gibi mermi sayısının az olması Revelations 2’deki gerilimi arttırmış. Yani her zaman silahlarınıza güvenemiyorsunuz. Zor durumda kaldığınızda bazen koşarak düşmanlardan kaçmanız lazım. Bazen de düşmanlara arkadan gizlice yaklaşıp bıçağınızla işlerini bitirmelisiniz. Bu gibi şeyler mermi biriktirmenizi de sağlıyor.
Eğer ortalığı şenlendirmek isterseniz patlayıcılar veya molotof kokteylleri de kullanabilirsiniz. Yine de bunları akıllıca kullanmak yararınıza olacaktır; çünkü mermileriniz tükendiğinde zor duruma düşüyorsunuz. Revelations 2’de merminiz azaldıysa ve bombanız yoksa düşmanların yanından gizlice geçmeniz de mümkün. Yani Capcom farklı seçenekler sunarak oynanabilirliği arttırmış. Ayrıca silahların özelliklerini ve bölüm sonlarında karakterleri geliştirmek gibi şeyler Revelations 2’yi daha eğlenceli bir oyun kılmış.
Oyundaki yan karakterlerimiz de oynanışta önemli işleve sahipler. Natalia duvarların arkasındaki düşmanları hissetme yeteneğine sahip.
Böylece düşmanların size sürpriz yapmasını engelleyebiliyorsunuz. Natalia ile çevrede fark edilmeyen eşyaları görebilmek de mümkün. Tabi bunun için Natalia’nın kontrolünü almanız ve eşyayı parmağınızla göstermeniz şart. Natalia’nın bazen küçücük elleriyle bir taş kapıp düşmana fırlattığına bile tanık oluyorsunuz. Claire’in yoldaşı Moira ise levyesiyle kasaları açabiliyor veya parçalayabiliyor. Ayrıca düşmanlara karşı sizi levyesiyle savunduğu anlar da var. Yan karakterlerin tek eksiği ateşli silahlar kullanmamaları.
Revelations 2 oynanışıyla sizi sıkmayan, başarılı vuruş hissine sahip bir oyun. Ayrıca zorlayıcı bir oyunla karşı karşıya olduğumuzu söyleyebiliriz. Düşmanlar ne sizi bıktıracak kadar zor, ne de gezmeye çıkmış gibi kolaylar. Capcom’un bu dengeyi sağlanması oyunun eğlenceli olmasının en büyük nedeni.
Revelations 2’nin serinin ilk oyunlarına benzemediği bir başka noktaysa bulmacaların zorlayıcı olmaması.
Bulmacaları çözmek için uzun uzun düşünmenize gerek yok. Tek yapmanız gereken etrafa kısaca göz atmak. Etraftan bir nesne bulmak veya bir tuşa basmak çoğu zaman bulmacaları çözmenizi sağlıyor. Zaten haritada da nereye gideceğiniz gösterildiğinden yolunuzu kolayca bulacaksınız. Ayrıca oyunun çizgisel bir yapıya sahip olmasından dolayı da aynı mekanlarda uzun süre kalmicaksınız. Bu durum oyunun daha sürükleyici görünmesine yardımcı olmuş.
Oyunun grafikleriyse aslında eski nesil konsollara göre tasarlandığını kanıtlar nitelikte. Her ne kadar atmosfer sağlam olsa da,
çevre tasarımlarına baktığınızda düşük poligonlu kaplamalar dikkatinizi çekecektir. Mekanların tasarımlarının da biraz yüzeysel şekilde yapıldığını hissediyorsunuz. Bu durum az da olsa rahatsız edici diyebiliriz. Işıklandırmalar ve gölgelendirmeler de orta kalitenin üstüne çıkamıyorlar. Yine de özellikle açık mekanlarda atmosfer oldukça etkileyici. Mesela gece karanlığında ormandan geçerken tırsmamak çok zor. Yani Capcom çevre tasarımları konusunda orta seviyede bir iş çıkarmış.
Karakter animasyonlarıysa Resident Evil: Remastered’la kıyasladığımızda pek de iyi görünmüyorlar. Karakterlerin hareketlerindeki yapaylığı hissetmemek mümkün değil. Yine de Revelations 2’den grafiksel yönden bir beklentimiz olmadığı için pek de hayalkırıklığına uğramadık.
Aslında Revelations 2’nin bir Resident Evil oyunundan çok The Last of Us’a benzediğini söylemek mümkün.
Revelations 2 gerek karakter etkileşimleri, gerek oyun yapısı, gerekse de aksiyon unsurlarıyla Last of Us’tan etkilenmiş. Bu etkileşim sayesinde karşımıza eğlenceli bir oyun çıkmış. Neyse ki geliştiriciler birebir olarak The Last of Us’tan araklama mekanikler kullanmamışlar.
Senaryo modundan bağımsız olan Raid görevleriyse oyunun süresini uzatıyor. Bu modlarda karakterlerimizi geliştiriyor ve düşman akınlarına karşı geliyoruz.
Sadece aksiyonun bulunduğu bu görevler yaklaşık 2 saat süren senaryo modunun ardından çerez niyetine oynanabilirler. Capcom bu gibi extra modlarla oyuncuları Revelations 2’ye daha fazla bağlamayı başardı.
Eğer siz de benim gibi Resident Evil serisinin eski hayranlarındansanız Revelations 2’ye önyargılarınızla başlayacaksınız. Bir süre sonraysa
“Ya aslında fena diil haa, hoş oyun olmuş ya, abi hiç sıkmıyor bee" diyeceksiniz. Yine de şunu belirteyim, Revelations 2’yi sevmeniz için eski Resident Evil’larla bu oyunu kıyaslamamanız şart.
Revelations 2’nin ilk bölümü her ne kadar kısa sürse de 12 TL’lik fiyatını hak ediyor. Üstelik PC’de offline co-op desteği her ne kadar eksik olsa da, konsol sürümü co-op desteği yüzünden bile alınabilir. Karşımızda belki harika bir senaryoya, üst düzey grafiklere veya çok iyi oynanış dinamiklerine sahip bir oyun yok; ama sıkılmadan bitirebileceğiniz eğlenceli bir oyun var.