Geride bıraktığımız neslin finalinde boy gösteren Resident Evil 4 çıktığı dönemde büyük ses getirmiş hatta oynanış mekanikleriyle mevcut nesildeki pek çok oyuna bu konuda klavuzluk etmişti. Seride yaşanan değişimin getirdiği ivme, yine bu nesilde hayli popüler olan aksiyon türüyle birleştirilmek istenmiş ancak kimlik bunalımı yaşayan oyun, hayatta kalma/korku unsurunu ayaklar altına alarak kalitesi tartışılır bir shooter oyunu olmayı yeğlemişti.
Şayet siz de serinin eski halini rahmetle ananlardansanız; 3 merminin hesabını yapıp, ot karışımlarının belinizi doğruttuğunuz günleri özlüyorsanız Revelations, modern oynanış yapısı ve eski günlerin tadını alacağınız atmosferiyle yaranıza pansuman olmaya geldi!
Nintendo 3DS’e özel çıkan Resident Evil: Revelations, satış beklentilerini karşılayamayan Resident Evil 6 sonrası HD sürümüyle meydanlara iniyor. Gelen tepkiler belki de Resident Evil serisine yön verecek bir değere sahip.
Şayet bir kronolojiye oturtursak Revelations, Resident Evil 4 ve 5 arasında geçen bir hikayeye sahip. Bu kez hikayemizin odağındaTerragiria isimli kurgusal yüzen bir şehir var. Tamamiyle güneş enerjisi ile yönetilen doğa dostu şehir, Veltro isimli terörist grubun saldırısıyla sarsılır be kullanılan biyolojik silahların durdurulamaz hale geldiği noktada, hükümet şehri tamamen yok etmeyi tek çare olarak görür. Herşey bitti derken 1 yıl sonra terk edilmiş şehrin yakınlarında baş gösteren anomaliler, bir şeylerin ters gittiğine işaret eder.
Yoğunlukla gemide ilerleyen oyunda bölümlerde değişen bölge ve atmosfer bir tarafa, eski - yeni karakterler arasında geçiş yapılarak, anlatılan hikaye, anlatımı çekici ve sürükleyici bir hale getiriyor. Her ne kadar başrolde Jill ve Chris olsa da, Resident Evil dünyasına katılan yeni karakterler sadece bir partner olarak oyuna yamanmamış ve geçmişe yapılan dönüşlerle de hikayedeki yerleri sağlamlaştırılmış. Serinin eski takipçileri, sunum tarzının başarısıyla birlikte yeni karakterlerimizi hemen benimseyeceklerdir.
Resident Evil: Revelaitons’da karşılaştığımız düşmanlar, deniz canlılarından devşirme tipler olarak göze çarpıyor. İzlenen bu yeni konsept Resident Evil evreninin aslında başarıyla kurgulandığında nelere gebe olabileceğine güzel bir örnek teşkil etmiş. Ne Resident Evil 5’in kijujusu ne de Resident Evil 6’nın havoları gibi sırf ellerine roket atar tutuşturmak uğruna serinin dokusuna zarar veren düşman gruplarına yer verilmemiş.. Yavaşlar ama en az zombiler kadar ürkütücü, en az zombiler kadar tehlikeliler. Bu yeni düşman türü beraberinde gerilim unsurunu yeniden bizlere bahşeden yapımcılar, aksiyonu da tam anlamıyla gözden çıkarmış değiller. Hikayenin kimi noktalarında baş gösteren aksiyon unsuru dahi, eski düşman türlerinin gölgesinde gerilimi yansıtmayı başarmış. Üstelik yeni eklenen Inferno zorluğu ve HD versiyona özel düşmanlar heyecanı arttırmak açısından önemli bir yer tutuyor.
Görsel olarak tartmak gerekirse, Resident Evil: Revelations’ı bir HD uyarlama olarak görmek lazım, yeniden yapım değil. Nintendo 3DS’den büyük ekrana teşrif eden oyunda göze hoş gelen detaylar aslında el konsolunda da övgüye mahzar olan detaylar. Öncelikli olarak karakter detayları ve bazı efektler kalitesini büyük ekranda da gösteriyor. Devamında, ilk oyundaki malikane havasını hissettiren bölüm tasarımları da büyük ekrana taşınırken bu hissiyatından çok bir şey kaybetmemiş.
HD sürümde göze çirkin gelen en önemli detay kaplamalar oluyor. Bu alanda hiç bir iyileştirme yapılmamış olması büyük kayıp. Çevre detaylarını oluşturan kaplamaların 2 boyutlu olarak kalması maalesef grafiklere çok takılmayan oyuncuları dahi atmosferin bağrından koparıp atacak seviyeye gelebiliyor.
Serinin eski günlerini anımsatan haller sadece çevre tasarımı ve düşman seçimleriyle gün yüzüne çıkmıyor. Müzikler ortamı germe açısından son derece önemli işler ortaya koyuyor. Resident Evil 1 2 ve 3’de olduğu gibi piyano ve keman önderliğinde oluşturulan müzikler gizemi, görkemi, yalnızlığı, gerilimi göndere çekmekte umulmadık derecede güzel bir iş başarmış. Hatta oyunda sandığa uğradığımızda değişen tema müziği dahi ufaktan kayıt odalarının huzurunu veriyor, bir dönem bu oyunun bize neler hissettirdiğini hatırlatıyor. Aksiyon kısımlarında ise üstüne düşeni yapan bir müzik albümü var.
Karakter seslendirmelerinin önüne geçen canavar homurdanmalarını da eklediğimizde Resident Evil: Revelations sesleriy övgüyü hak ediyor.
Resident Evil: Revelations, Outbreak File 2 ve Mercinaries 3D’nin ardından ilerleyerek ateş etme özelliğini yeniden seriye kazandırıyor. Ateş ederken sabit kalma mekaniği bugüne kadar gerilimi arttırması açısından serinin en önemli detayları arasında yer almıştı. Ancak Revelations eski üslubu kullanmadan da köklere nasıl dönüleceğine dair güzel bir ders veriyor. Öncelikli olarak Revelations’ın bölüm tasarımları eski günlerin ışığında yapılmış. Modern görüş açısına engel koyan dar koridorlar, kısıtlı görüş alanı, bol dönemeçli yapısı ve bu tasarıma ek olarak her an her yerden çıkagelen canavarlar köşeye sıkışmanıza, tetikte ve çaresiz kalmanıza yol vermiş. Tabii bu çaresizliğin bir diğer sebebiyse bol keseden sunulmayan mermi miktarı ve gönlünüzce apagrat, tekme savuramıyor oluşunuz. Yakın dövüş unsuru yalnızca yaratıkları sersemlettiğinde kendini gösteriyor.
Ancak sınırlandırılmış alanlar ve görüş açısını daraltmaya yönelik çalışmalar beraberinde kamera problemini de getirmiş. Köşeye sıkıştığımız kimi zamanlarda kamera açısı oynanışı etkileyebiliyor.
Resident Evil Revelations, eski dönemde olduğu gibi belli bir mekanı odak noktasına alıyor ilerleyişte. Her ne kadar hikaye anlatısı bizi zaman zaman farklı mekanlara götürse de, kilitli kapıların anahtarlarını aradığımız, bir bölgeden bir kaç kez geçtiğimiz, araştırma öğelerinin daha bir öne çıktığı yapısıyla sakin, oturaklı, merakta bırakan, ağır ilerleyen bir yapısı var. Araştırma öğelerini bir adım daha öteye taşıyan edavatımız ise tarayıcımız. Etrafı tarayıcı ile gözlemlediğimizde ancak bu yolla fark edebileceğimiz techizatlar buluyor, canavarları taramamıza bağlı olarak her % 100 taramada mermi veya sağlık kazanıyoruz. Mermi sıkıntısının bolca yaşandığı oyunda sık sık tarayıcıya baş vurmak, etrafta gizli saklı öğeleri es geçmemek için tarayıcı ile etrafı gözetmek başlangıçta araştırma güdüsünü güçlendiriyor ama bazen de oynanış süresini uzatmak için yapılmış ucuz bir numara gibi hissettiriyor. Mevcut bulmaca öğeleri ise son derece cılız kalmış.
Eskilerden bir esinti, sandığımız da tam burda. Ancak sandık Revelations’da silahlarımızı yükselttiğimiz, sınırsı sayıda taşıdığımız silahlar arası seçim yapabildiğimiz bir durak oluveriyor. İlerleyişiniz esnasında veya tarayıcınız aracılığıyla bulduğunuz silah parçalarını kullanarak sınırlı sayıda merminizi daha etkili hale getirmenizin yolu da işte tam bu sandıklardan geçiyor. Silahlarınız üzerinde yapabileceğiniz pek çok geliştirme mevcut ve bu geliştirmelerin etkisini oyun alanında açıkca görüyor olmak, bu detaylar üzerinde stratejik seçimler yapmaya itiyor sizi.
Ortalama 10 saat uzunluğunda olan hikaye modunu tamamladığınızda bulduğunuz techizatlarınızla bu deneyimi sil baştan yaşayabilir veya raid modunda keyifli bir co-op maceraya atılabilirsiniz. Hikaye modunda topladığınız puanların da etkili olduğu Raid modunda 2 kişi ilerleyerek hikaye modundaki mekanların oluşturduğu bölümlerde düşman ataklarını savurarak bölüm sonuna ulaşmayı amaçlıyor, bu arada da ufak görevleri yerine getiriyoruz. Bu mod, klasik mercenaries modundan daha keyifli ve ömür uzatıcı bir havada.
Resident Evil: Revelations modern kamera bakış açısını kullanan, bunu zorlama aksiyon yerine serinin köklerine daha sadık kalınmış gerilim unsurlarıyla tamamlayan bir yapım. Seriye yeni karakterler kazandırmada başarılı, hikaye anlatısı konusunda değişken ve sürükleyici, atmosfer olarak eski günlerin tadını bir nebze dahi olsa verebiliyor Resident Evil Revelations. Capcom’un 500 kişilik ekibiyle bu oyun üzerinde çalışmasını dilerdik...