Tamamen terk edilmiş bir yerde uyandığınızı, oraya neden ve nasıl geldiğinizi bilmediğinizi düşünün. Sonra tanımadığınız bir kişi size neler yapmanız gerektiğini söylüyor. Yani tam anlamıyla bir bilinmezliğin ortasındasınız. Daylight; korku film ve oyunlarında onlarca kez kullanılmış ve artık klişeleşmiş öğeleri bolca işleyen bir yapım. Amnesia ve Slenderman gibi oyunlardan esinlendiği belli olan Daylight korku türündeki rakiplerini fazlasıyla örnek alıyor.
Oyunumuzda Sarah Gwynn adlı bir karakteri yönetiyoruz. Sarah; Mid-Island Bay adlı bir hastanede uyanıyor ve artık neden orada olduğunu çözmek zorunda. Sarah'nın oraya nasıl geldiğini, kendisiyle konuşan gizemli sesin kim olduğunu bilemiyoruz. Malesef senaryonun kötü bir şekilde sunulması nedeniyle ortaya gizemli değil, kısır bir hikaye çıkmış. Üstelik oyun sonunda herşeyi anlasak bile hikaye etkileyici olmaktan çoook, ama çok uzak. Öyküsü 1930'lu yıllardaki gemi kazasına, cadılara ve idamlara kadar uzanan oyunun hikayesi de oynanabilirliği gibi malesef klişelere kurban edilmiş.
Daylight'ta tıpkı Amnesia ve Outlast'teki gibi herhangi bir silah kullanmıyoruz. Oyun boyunca yapmamız gerekenler gayet basit. Çevrede hikayeyi anlamamıza yarayacak anı parşömenlerini tıpkı Slender man'deki gibi toplamak ve bir büyü tarafından mühürlenmiş kapıları özel eşyalarla açmak. Bu özel eşyalar makas veya ayıcık gibi nesneler olabiliyor. Bu nesneleri sadece anı parşömenlerini topladıktan sonra elde edebiliyorsunuz. Oyundaki en büyük yardımcımızsa akıllı telefonumuz.
Bu akıllı telefon harita işlevi görmesinin yanı sıra karşımıza çıkan hayaletlerin de geldiğini belli etme işlevine sahip. Telefonun ekranı titrediğinde kaçmaya başlayabilirsiniz. Düşmanlarınız ise sadece hayaletler. Bu hayaletlerden ya kaçarak uzaklaşacak ya da işaret fişeği yakarak bir süreliğine ortadan yok olmalarını sağlayacaksınız.
Daylight'ın en başarılı olduğu yön ise hayaletlerin 45 dakika boyunca hiç karşınıza çıkamayabilmesi. Bu da sürekli şimdi çıktı, şimdi çıkacak diyerek gerilimli dakikalar yaşamanıza yol açıyor. Yani Outlast'teki gibi düşmanlarla haşır neşir olmuyorsunuz. Tabi
sizi uzun süre rahat bırakan düşmanlar bazen 10 dakikada 20-30 defa karşınıza çıkıp sizi şaşırtabilirler. Bu inişli-çıkışlı bir atmosfer de korku düzeyini arttırıyor. Oyunda etrafı araştırma konusu üzerinde de durulmuş. Glowstick denilen fosforlu çubuklarla çevrede anılar barındıran çekmece ve dolapları arayabiliyorsunuz. Buralardan çeşitli hatıra notlarının yanı sıra glowstickler veya işaret fişekleri bulma şansınız da var. Araştırma konusunda kötü olan şeyler ise malesef çoğunlukta. Örneğin "
random generated" denilen sistem iyi uygulanmamış.
Yani bölümler her oynayışınızda pek değişmiyor ve bazen bir koridorda aynı odadan iki tane görüyorsunuz. Neyse ki bölümler kafa karıştırıcı olsa da bitirdiğiniz bölüme tekrar dönmemeniz sizi rahatlatıyor.
Oyunun ilk 1 saatinde hep benzer mekanlarda dolaşıyorum derken ilerledikçe su kanalları ve ağaçlarla dolu bölümlerle de karşılaşmak oyunun durağan yapısına engel oluyor. Unreal Engine 4 ile geliştirilen Daylight'ta en büyük hayal kırıklıklarından biri de grafikler oluyor. Her ne kadar grafikler atmosferi sağlam bir şekilde sunsa da geliştiriciler bazı konularda çok amatörce davranmışlar. Ana karakterimizin sadece ellerini görmemize rağmen en yüksek ayarlarda bile ellerdeki detaysızlık dikkat çekiyor. Çevre genel olarak başarılı olsa da nesnelerin de çok detaylı olduğunu söyleyemeyiz.
Oyundaki bir patlama sahnesi amatör yapımcılara taş çıkaracak cinsten. Zombie Studios gibi deneyimli bir geliştiricinin Unreal Engine 4'le bu kadar başarısız bir iş çıkarmasına şaşırmamak elde değil. Üstelik sıradan grafiklere rağmen oyun üst düzey PC'leri bile zorlayabiliyor. PS3'te bile rahatça çalışacak bir oyun Playstation 4'te nadiren de olsa yavaşlıyorsa sanırım burada sadece geliştiricileri suçlayabiliriz. Oldukça kolay bir kontrol mekanizmasına sahip oyunda birkaç basit tırmanma olayı da var. Oynanabilirlik sade olduğu için düşmanlardan korku içinde kaçmak dışında zorlayacağınız bir şey de olmayacaktır. Zaten düşmanlar da çok sık gelmedikleri sürece pek zorlu sayılmazlar. Sizi asıl korkutan şey müzikler oluyor. Bu sayede korkulmayacak şeylerden bile korkabilirsiniz. Ana karakterimizin "onlarca hayaletle karşılaşmasına rağmen "orada birileri mi var" gibi sözleriyse oldukça itici. Yine de seslendirmelere kötü demek mümkün değil.
Daylight yaklaşık 2-3 saat süren oynanış süresiyle oldukça kısa bir oyun. Maceramız her ne kadar kısa olsa da sonuna kadar sizi meraklandırarak korku ve eğlenceyi bir arada sunuyor. 15 dolarlık fiyatıyla korku oyunu severlerin deneyebileceği bir yapım olan Daylight malesef herhangi bir özgünlük sunamıyor ve teknik yönden de önemli hatalara sahip. Eğer Amnesia ve Slenderman'i beğendiyseniz klişelerle dolu olmasına rağmen merak uyandırıcı bir oyun olan Daylight'ı da sevebilirsiniz.